Θάλασσα
Θάλασσες
Θάλασσα μοιάζεις με μάγισσα γλυκιά
Γεμίζει η μυρωδιά σου τον αέρα
Οι προσδοκίες πλέουν στα ρηχά και στα βαθιά
Με πορείες ατέλειωτες στη νύχτα και στη μέρα
Θάλασσα μάγεψες αυτούς που ταξιδεύουν
Τα λάθη ξέπλυνες τα όνειρα θεριεύουν
Με βάρκες μπόλικες οι ελπίδες ξεκινούν
Με τα άστρα του ουρανού να τις καθοδηγούν
Θάλασσα στόλισες του κόσμου τα λιμάνια
Οι καημοί μπλεχτήκανε όλοι στα δίχτυα
Οι έρωτες σαλπάρανε όπου ο άνεμος φυσάει
Και ο αγώνας της ζωής τον καπετάνιο του ζητάει
Θάλασσα είσαι ένα δώρο μια αστείρευτη πηγή
Όλοι εμπνέονται από εσένα και είσαι σύ
Τα βάσανα τους φόβους που ανακατεύεις
Και με ένα κύμα δυνατό όλα τα ξεπαστρεύεις
Οδυσσέας Γιαννάκης
Στων ματιών σου τις θάλασσες
Τι είδες και τι χάλασες
Αφήνεσαι στο απέραντο γαλάζιο
Και χάνεσαι στου ορίζοντα το άδειο
Στις ακτές των θαλασσών αράζεις
Στων κυμάτων τον αφρό τα όνειρα χαράζεις
Τώρα του μυαλού σου η ναυτία
Παρακαλεί για λίγο νηνεμία
Της θάλασσας την ωραία μελωδία
Αφουγκράζεσαι και σου δίνει ηρεμία
Του φεγγαριού η αντανάκλαση σου δείχνει την
Πορεία
Και η αναζήτηση αρχίζει χωρίς καμιά απορία
Στις θάλασσες φορτώνεις τις ελπίδες
Ήρθε ο καιρός για νέες σελίδες
Τα σβήνεις όλα και βουτάς
Για καινούργιες ακτές σαλπάρεις και ξεκινάς
Οδυσσέας Γιαννάκης
Φουρτούνες των Θαλασσών
Είναι η Θάλασσα
Στις φουρτούνες των θαλασσών
Ξεσπάει η οργή των θεών
Του νού σου χάνεται η Ιθάκη
Ο κόσμος μίκρυνε σαν πετραδάκι
Στης θάλασσας την ταραχή
Τραντάζεται όλη η γή
Οι κυκλώνες δυνατά σαν χτυπήσουν
Μονομιάς μπορούν να την καλύψουν
Την θάλασσα σαν θίξεις και δεν τη σεβαστείς
Σε αέναες και καταστροφικές θύελλες θα βρεθείς
Το ταξίδι γίνεται εφιαλτικό
Και η πείνα της κάτι το τρομακτικό
Στις φουρτούνες των θαλασσών
Ξεκινούν οι μάχες των ψυχών
Αυτός που αντέξει θα παλέψει
Μα στο τέλος η θάλασσα θα βασιλέψει
Οδυσσέας Γιαννάκης
Είναι η θάλασσα αυτή
Που μας κλέβει το βλέμμα
Μοναδική φαντάζει
Ποτίστηκε κατά καιρούς με αίμα
Θάλασσα απλώνεσαι παντού
Και όλα αν θές τα πνίγεις
Το ταξίδι άρχισε για κάπου αλλού
Κάθε φορά μπορείς τα φτερά μας ν’ανοίγεις
Είναι η θάλασσα εκείνη
Που τους πόθους μια ανάβει μια σβήνει
Τα πανιά φούσκωσαν με δύναμη παντοτινή
Μες τους αιώνες μια φωτεινή μια σκοτεινή
Θάλασσα απλώνεσαι συνέχεια
Ομορφαίνεις όλες τις ακτές
Σε όλους δίνεσαι με περίσσεια ανέχεια
Μας ξελογιάζεις με των σειρήνων τις
κρυφές φωνές
Οδυσσέας Γιαννάκης
Θάλασσα Πρώτα Εσύ
Θάλασσα πρώτα εσύ
Μας έδωσες ζωή
Γέννησες και χάρισες πνοή
Σε όλα τα πλάσματά σου
Θάλασσα πρώτα εσύ
Ζωντάνεψες την γή
Γέμισες χρώμα τον πλανήτη
Όλοι υποκλίνονται μπροστά σου
Θάλασσα πρώτα εσύ
Πλάνεψες την ματιά μας
Δεν σταματάς ούτε στιγμή
Της ελπίδας την όρεξη ν΄ανοίγεις
Θάλασσα πρώτα εσύ
Χά’ι’δεψες τα όνειρα μας
Είσαι σαν όμορφη γιορτή
Με της χαράς την αγκαλιά σου μας τυλίγεις
Θάλασσα πρώτα εσύ
Μας έδωσες τροφή
Είσαι από μόνη σου ξεχωριστή
Της προσδοκίας τα κύματα θρασεύεις
Οδυσσέας Γιαννάκης
Θάλασσα
Θάλασσα μοιάζεις με μάγισσα γλυκιά
Γεμίζει η μυρωδιά σου τον αέρα
Οι προσδοκίες πλέουν στα ρηχά και στα βαθιά
Με πορείες ατέλειωτες στη νύχτα και στη μέρα
Θάλασσα μάγεψες αυτούς που ταξιδεύουν
Τα λάθη ξέπλυνες τα όνειρα θεριεύουν
Με βάρκες μπόλικες οι ελπίδες ξεκινούν
Με τα άστρα του ουρανού να τις καθοδηγούν
Θάλασσα στόλισες του κόσμου τα λιμάνια
Οι καημοί μπλεχτήκανε όλοι στα δίχτυα
Οι έρωτες σαλπάρανε όπου ο άνεμος φυσάει
Και ο αγώνας της ζωής τον καπετάνιο του ζητάει
Θάλασσα είσαι ένα δώρο μια αστείρευτη πηγή
Όλοι εμπνέονται από εσένα και είσαι σύ
Τα βάσανα τους φόβους που ανακατεύεις
Και με ένα κύμα δυνατό όλα τα ξεπαστρεύεις
Οδυσσέας Γιαννάκης
Θάλασσες
Στων ματιών σου τις θάλασσες
Τι είδες και τι χάλασες
Αφήνεσαι στο απέραντο γαλάζιο
Και χάνεσαι στου ορίζοντα το άδειο
Στις ακτές των θαλασσών αράζεις
Στων κυμάτων τον αφρό τα όνειρα χαράζεις
Τώρα του μυαλού σου η ναυτία
Παρακαλεί για λίγο νηνεμία
Της θάλασσας την ωραία μελωδία
Αφουγκράζεσαι και σου δίνει ηρεμία
Του φεγγαριού η αντανάκλαση σου δείχνει την
Πορεία
Και η αναζήτηση αρχίζει χωρίς καμιά απορία
Στις θάλασσες φορτώνεις τις ελπίδες
Ήρθε ο καιρός για νέες σελίδες
Τα σβήνεις όλα και βουτάς
Για καινούργιες ακτές σαλπάρεις και ξεκινάς
Οδυσσέας Γιαννάκης
Φουρτούνες των Θαλασσών
Στις φουρτούνες των θαλασσών
Ξεσπάει η οργή των θεών
Του νού σου χάνεται η Ιθάκη
Ο κόσμος μίκρυνε σαν πετραδάκι
Στης θάλασσας την ταραχή
Τραντάζεται όλη η γή
Οι κυκλώνες δυνατά σαν χτυπήσουν
Μονομιάς μπορούν να την καλύψουν
Την θάλασσα σαν θίξεις και δεν τη σεβαστείς
Σε αέναες και καταστροφικές θύελλες θα βρεθείς
Το ταξίδι γίνεται εφιαλτικό
Και η πείνα της κάτι το τρομακτικό
Στις φουρτούνες των θαλασσών
Ξεκινούν οι μάχες των ψυχών
Αυτός που αντέξει θα παλέψει
Μα στο τέλος η θάλασσα θα βασιλέψει
Οδυσσέας Γιαννάκης
Είναι η Θάλασσα
Είναι η θάλασσα αυτή
Που μας κλέβει το βλέμμα
Μοναδική φαντάζει
Ποτίστηκε κατά καιρούς με αίμα
Θάλασσα απλώνεσαι παντού
Και όλα αν θές τα πνίγεις
Το ταξίδι άρχισε για κάπου αλλού
Κάθε φορά μπορείς τα φτερά μας ν’ανοίγεις
Είναι η θάλασσα εκείνη
Που τους πόθους μια ανάβει μια σβήνει
Τα πανιά φούσκωσαν με δύναμη παντοτινή
Μες τους αιώνες μια φωτεινή μια σκοτεινή
Θάλασσα απλώνεσαι συνέχεια
Ομορφαίνεις όλες τις ακτές
Σε όλους δίνεσαι με περίσσεια ανέχεια
Μας ξελογιάζεις με των σειρήνων τις
κρυφές φωνές
Οδυσσέας Γιαννάκης
Θάλασσα Πρώτα Εσύ
Θάλασσα πρώτα εσύ
Μας έδωσες ζωή
Γέννησες και χάρισες πνοή
Σε όλα τα πλάσματά σου
Θάλασσα πρώτα εσύ
Ζωντάνεψες την γή
Γέμισες χρώμα τον πλανήτη
Όλοι υποκλίνονται μπροστά σου
Θάλασσα πρώτα εσύ
Πλάνεψες την ματιά μας
Δεν σταματάς ούτε στιγμή
Της ελπίδας την όρεξη ν΄ανοίγεις
Θάλασσα πρώτα εσύ
Χά’ι’δεψες τα όνειρα μας
Είσαι σαν όμορφη γιορτή
Με της χαράς την αγκαλιά σου μας τυλίγεις
Θάλασσα πρώτα εσύ
Μας έδωσες τροφή
Είσαι από μόνη σου ξεχωριστή
Της προσδοκίας τα κύματα θρασεύεις
Οδυσσέας Γιαννάκης
